Duchowy przywódca cz. 5
Na etapie używania i rozwijania talentów przywódczych, problemem może być usłyszenie ''Bożego stop'' w przypadku wątpliwości lub błędu, które powinny prowadzić do poddania się Bożej korekcie. Przykładem stosowania Bożych rozwiązań w pokonywaniu przeszkód w drodze do efektywnego przywództwa jest apostoł Paweł. Jako jeden z pierwszych chrześcijańskich przywódców w służbie apostolskiej wskazywał na jej praktyczne aspekty. Poniżej podaję w mojej opinii siedem najważniejszych wskazówek wraz z biblijnymi odnośnikami pochodzącymi tylko z 2. Listu do Koryntian.
1. Od początku i zgodnie z wolą Bożą połączył powołanie z posłaniem.
(1,1): „Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa”.
2. W chwilach zniechęcenia przyjmował Boże pocieszenie.
(1,3-4): „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza”.
3. Znał wartość i moc modlitwy wstawienniczej.
(1,9-11): „Doprawdy, byliśmy już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona, abyśmy nie na sobie samych polegali, ale na Bogu, który wzbudza umarłych, który z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci nas wyrwał i wyrwie; w nim też nadzieję pokładamy, że i nadal wyrywać będzie, przy waszym także współdziałaniu przez modlitwę za nas, aby za udzielony nam dar łaski składane były z ust wielu dzięki za nas”.
4. Nigdy nie chował do nikogo urazy, mimo przeszkód ze strony ludzi.
(2,10-11): „Komu zaś wy coś przebaczacie, temu i ja; gdyż i ja, jeżeli w ogóle miałem coś do przebaczenia, przebaczyłem ze względu na was w obliczu Chrystusa, aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem są nam dobrze znane”.
5. Zawsze pracował w zespole z zaufanymi ludźmi.
(2,12-13): „Gdy przybyłem do Troady dla zwiastowania ewangelii Chrystusowej, a drzwi zastałem otwarte w Panu, nie zaznałem spokoju ducha, bo nie zastałem tam Tytusa, mego brata; toteż pożegnawszy się z nimi, odszedłem do Macedonii”.
6. Znał wartość swojej służby.
(2,14-3,2): „Lecz Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i sprawia, że przez nas rozchodzi się wonność poznania Bożego po całej ziemi; (…) A do tego któż jest zdatny? Bo my nie jesteśmy handlarzami Słowa Bożego, jak wielu innych, lecz mówimy w Chrystusie przed obliczem Boga jako ludzie szczerzy, jako ludzie mówiący z Boga. Czy znowu zaczynamy polecać samych siebie? Alboż to potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecających do was albo od was? Wy jesteście listem naszym, napisanym w sercach naszych, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi”.
7. Na wzór Pana Jezusa Chrystusa miał świadomość znaczenia słabości, prześladowań i cierpienia dla efektywności swojej służby.
(1,5-7): „Bo, jak liczne są cierpienia Chrystusowe wśród nas, tak też i przez Chrystusa obficie spływa na nas pociecha. Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zbawienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy; a nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze”.
To nie jest teoria ''7 kroków do wzorowej postawy przywódcy'', ale 7 praktycznych lekcji, które przekazał Paweł, jako doświadczony przywódca chrześcijański. Świadectwo życia apostoła Pawła pokazuje, że także w okresach prześladowania i cierpienia robił wiele dla Królestwa Bożego, np. pisał listy do społeczności wierzących będąc w więzieniu. Potwierdza to fragment z Listu do Efezjan 6,18-20: „W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu (…) i za mnie, aby mi, kiedy otworzę usta moje, dana była mowa do śmiałego zwiastowania ewangelii, dla której poselstwo sprawuję w więzach, abym ją mógł z odwagą zwiastować, jak to czynić winienem”. Prawdopodobnie z także z więzienia pisał Paweł w 2. Liście do Koryntian 1,12-13: „To bowiem jest chlubą naszą: Świadectwo sumienia naszego, że wiedliśmy życie na tym świecie, zwłaszcza zaś między wami, w świątobliwości i czystości Bożej, nie w cielesnej mądrości, lecz w łasce Bożej. Nie piszemy wam bowiem nic innego, jak tylko to, co czytacie i co też rozumiecie, a spodziewam się, że całkowicie zrozumiecie”.
Dalszy ciąg w części 6.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz