Boży
sąd nad wierzącymi cz. 4
Kościół Boży, rozumiany jako ogół ludzi wierzących i wyznających Jezusa Chrystusa rzeczywistym Panem swojego życia będzie musiał zdać sprawę z wierności lub niewierności wobec Pana Boga. Pisze o tym Paweł w 1. Liście do Koryntian 4,1-4: „Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i o szafarzach tajemnic Bożych. A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny. Lecz co się mnie tyczy, nie ma najmniejszego znaczenia, czy wy mnie sądzić będziecie, czy jakiś inny sąd ludzki, bo nawet ja sam siebie nie sądzę. Albowiem do niczego się nie poczuwam, lecz to mnie jeszcze nie usprawiedliwia, bo tym, który mię sądzi, jest Pan”. Dla wiernych, rzetelnych i pracowitych dla sprawy Bożej czeka nagroda według obietnicy w Ewangelii Mateusza 25,21: „Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego”. Dla niewiernych i leniwych dla spraw Bożych nie ma nagrody, a może być wręcz strata. Mówi o tym Chrystus w Ewangelii Mateusza 25,29: „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu, kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma”. Po szczerym upamiętaniu, złe uczynki człowieka wierzącego zostają przebaczone i nie spowodują wiecznego potępienia. Czytamy o tym w Liście do Rzymian 8,1: „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie”. Jednak w Biblii są fragmenty, które zmuszają do refleksji na temat konieczności szczerej pokuty i zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy, np. w Liście do Kolosan 3,23-25: „Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi, wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie. Kto bowiem wyrządza krzywdę, otrzyma odpłatę za krzywdę bez względu na osobę”. Z tego fragmentu można wyciągnąć wniosek, że nawet przebaczone złe uczynki mogą skutkować w czasie sądu Bożego dla Kościoła Pana Jezusa Chrystusa. Jednak Pan Bóg jest WIERNY i wynagradza wierność SWOICH dzieci. Czytamy o tym w Liście do Hebrajczyków 6,10-12: „Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice”.
Nauczanie Biblii mówi także o tym, że szczegółowe skutki sądu Bożego nad wierzącymi będą zróżnicowane i odczuwalne w kilku aspektach. Poniżej sześć z nich wraz z biblijnymi odnośnikami.
1. Radość z powodu Bożej aprobaty.
(1. List do Tesaloniczan 2,19-20): „Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obliczem Pana naszego Jezusa Chrystusa w chwili jego przyjścia? Czy nie wy? Zaiste, wy jesteście chwałą naszą i radością”.
2. Rozszerzenie odpowiedzialności i autorytetu lub brak akceptacji i strata.
(Ewangelia Mateusza 25,23-29): „Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego. (…) Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu, kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma”.
3. Uzyskanie nowej pozycji za wierność, także w przekazywaniu SŁOWA BOŻEGO.
(Ewangelia Mateusza 5,19-20): „Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios”.
4. Szczególne wyróżnienie za poszanowanie Bożej suwerenności.
(List do Rzymian 9,16-20): „A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego. (...) Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości. A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia? Bo któż może przeciwstawić się jego woli? O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił?”.
5. Przydział zróżnicowanych nagród i zaszczytów za wierność i wytrwałość.
(List do Filipian 3,13-14): „Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną, zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie”.
(2. List do Tymoteusza 4,7-8): „Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego”.
6. Osądzanie uczynków bez względu na osobę.
(List do Rzymian 2,9-11): „Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka, a chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę”.
Dalszy ciąg w części 5.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz