Wszystko widzi i zaopatruje cz. 2
Bóg, który wszystko widzi zna nasze potrzeby, bez względu na to, czy chodzi o zaopatrzenie duchowe, czy materialne. Pan Jezus Chrystus powiedział w Ewangelii Mateusza 6,8: „gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie”. W Biblii mamy niewyczerpane źródło pocieszenia i zaopatrzenia w BOŻE SŁOWO. Stałym zaopatrzeniem są JEGO obietnice dla naszego życia oraz przywilej społeczności z NIM w modlitwie. Czasem jest to zaopatrzenie w słowo ku upamiętaniu z nieposłuszeństwa. W Księdze Jeremiasza 23,24 czytamy: „Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? - mówi Pan. Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię? - mówi Pan”. Pan Bóg widzi i wie na ile jesteśmy przed NIM szczerzy. Grzech w myślach, czyli w sercu jest równoznaczny z grzechem w uczynkach. Chrystus powiedział w Ewangelii Mateusza 5,27-28: „Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim”. To my często uważamy, że ukrycie się z naszymi myślami i nie wyrażanie ich w działaniu jest rozwiązaniem zgodnym z Bożymi oczekiwaniami. Być może uda nam się zagrać przed ludźmi, możemy nawet oszukać siebie, ale nie zdołamy ostać się przed Bogiem w masce zewnętrznej duchowości. Pan Bóg oczekuje szczerej społeczności z nami w myślach, w mowie i w uczynkach. ON od początku woła i powołuje imiennie. Zawołał do Adama w 1. Księdze Mojżeszowej 3,9: „Gdzie jesteś?”. Imienne powołanie dla każdego, kto uważa się za prawdziwie wierzącego znajdujemy w Liście do Rzymian 8,28: „A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani”. Jednak daje też wskazówki jak ustrzec się przed oddzieleniem od NIEGO, np. w Psalmie 119,11: „W sercu moim przechowuję Słowo Twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko Tobie”.
Jeżeli w pełni zdamy sobie sprawę, że „Tyś Bóg, który mnie widzi”, to łatwiej nam będzie zaakceptować Boże wybranie i pełne zaopatrzenie przede wszystkim dla naszego duchowego życia. Pan Bóg widzi nas takimi jakimi jesteśmy w rzeczywistości, jednak prawdziwe wybranie do pełnej społeczności z NIM mamy wtedy, gdy stanowimy autentyczną jedność wewnętrzną w wierze oraz zewnętrzną w uczynkach. Zwięzły wykład na ten temat mamy w Liście Jakuba 2,20-26: „Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? Czyż Abraham, praojciec nasz, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego. Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. W podobny sposób i Rahab, nierządnica, czyż nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła ich inną drogą? Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa”. Pan Bóg jednak wymaga od nas poczynienia konkretnym kroków w dobrym kierunku. Tak, jak deklarował i czynił to swoim życiu mąż Boży Starego Testamentu. Czytamy o tym w Księdze Joba 31,1-4: „Zawarłem umowę ze swoimi oczyma, że nie spojrzę pożądliwie na pannę. (…) Czyż On nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?”.
Ufność w Bożą wszechwiedzę jest błogosławieństwem i kluczem do Bożego zaopatrzenia dla naszego życia. Jednak Pan Bóg poprzez SWOJE SŁOWO mówi bardzo wyraźnie o tym, że tylko nasz świadomy i szczery wybór życia w światłości może zadowolić JEGO oczekiwania wobec nas. Potwierdzenie tego faktu mamy w Liście do Efezjan 5,8-9: „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda”. Wyraźnie czytamy o tym także w Liście do Hebrajczyków 4,11-13: „Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę”. Pan Bóg wyraźnie zapowiedział w Księdze Izajasza 55,11: „tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem”. Sąd rozpoczyna się od DOMU BOŻEGO i bliski jest czas naszej osobistej odpowiedzi na pytanie, które wynika z opowiedzianej przez Chrystusa "Przypowieści o minach" w Ewangelii Łukasza 19,11-27: Co zrobiliśmy z powierzonym nam SŁOWEM BOŻYM? Wszystko widzący i wszystko wiedzący JAHWE ROI upatrzył sobie najdoskonalszego BARANKA na ofiarę pojednania i przywrócenia pełnej społeczności z człowiekiem. Dzięki temu jako YAHWE JIREH zaopatrzył nas w to, co najcenniejsze – w SŁOWO BOŻE ku życiu wiecznemu.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz