Jedność
w KPJCH cz. 1
Ten intrygujący skrót w tytule artykułu, to nie jest nazwa jednej z wielu struktur kościelnych. Rozwinięcie tego skrótu, to Kościół Pana Jezusa Chrystusa, rozumiany jako ogół ludzi wierzących i wyznających Jezusa Chrystusa rzeczywistym Panem całego swojego życia. O jedności powinniśmy też mówić w znacznie szerszym wymiarze. Mam tu na myśli oczywiście biblijne rozumienie jedności, czyli JEDNOŚĆ w CHRYSTUSIE, a nie poza Chrystusem. Mam na myśli dobrze, czyli biblijnie rozumiany ''ekumenizm''. To słowo pochodzi od greckiego terminu ''oikumene'', czyli ''cała zamieszkana ziemia''. W duchowym znaczeniu, to ''cała Boża ziemia''. Pan Bóg od początku mówił w 2. Księdze Mojżeszowej 19,5: „A teraz, jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia”. Na temat jedności w kościele rozumianym jak powyżej, ale także w kościele jako społeczności lokalnej, regionalnej, krajowej, czy nawet światowej możemy mówić w dwóch wymiarach.
1. W wymiarze
zewnętrznym, jako jedność, która powstała z wierzących Żydów
i pogan. Czytamy o tym w 1. Liście do Koryntian 12,12-13: „Albowiem
jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki
ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i
Chrystus; bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w
jedno ciało - czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy
wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem”.
2. W wymiarze
wewnętrznym, jako zwycięstwo nowej natury człowieka nad starą i
stworzenie nowego człowieka dla Królestwa Bożego dzięki
doskonałej ofierze Pana Jezusa Chrystusa. Pisze o tym apostoł Paweł
w Liście do Efezjan 2,13-16: „Ale
teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w
Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową. Albowiem On jest
pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i
zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru
nieprzyjaźni, On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby
czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego
człowieka i pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż,
zniweczywszy na nim nieprzyjaźń”.
Pierwszy człowiek – Adam, jako reprezentant ludzkości uległ pokusie niezależności od Boga. Dobrowolne wyjście człowieka spod Bożego autorytetu zostało naprawione według Bożego planu zbawienia przez dobrowolną ofiarę OSTATNIEGO ADAMA, czyli Pana Jezusa Chrystusa. Wyraźnie czytamy o tym w 1. Liście do Koryntian 15,45: „Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym”. Karą za świadomy wybór niezależności od Boga była i dalej jest śmierć duchowa. Jednak przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa każdy człowiek może wrócić do społeczności z Panem Bogiem. Także i dzisiaj, to nie grzech jest głównym problemem człowieka. Grzech został pokonany na Krzyżu Golgoty w BOŻYM WIECZNYM TERAZ. Problemem w dalszym ciągu jest nasza wolna wola, która może prowadzić do niezależności, czyli wyjścia spod Bożego autorytetu. Żyjemy w ciele, więc uleganie starej naturze powoduje to, że mamy tendencję do samowoli. Jesteśmy różni, także w zakresie podporządkowania naszego życia pod Bożą zależność. Dlatego chwała Bogu za jedność w różnorodności w Kościele Pana Jezusa Chrystusa.
To, na czym chciałbym się skupić w tym tekście, to zachowanie jedności w Kościele Pana Jezusa Chrystusa. W filmie pt. ''Walka o ogień'', w reżyserii Jeana - Jacques'a Annauda, który powstał w 1981 roku można było zauważyć, że tytułowa walka toczyła się na dwóch poziomach: posiadania i podtrzymania, czyli ochrony ognia. Pan Bóg ustanowił JEDNOŚĆ i powołał nas do jedności z SOBĄ w Chrystusie. Czytamy o tym w Liście do Galacjan 3,28: „Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie”. Kiedyś na transparentach można było znaleźć komunistyczne hasło: ''Jedność to nasz zbiorowy obowiązek''. Dzisiaj chrześcijańska parafraza tego hasła powinna brzmieć: ''Jedność to nasz zborowy obowiązek''. Naszym zadaniem jest tę jedność chronić i pielęgnować. Biblia jednoznacznie przedstawia to, że jedność jest Bożą odpowiedzią na modlitwę wstawienniczą Pana Jezusa Chrystusa zapisaną w Ewangelii Jana 17,20-23: „A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”.
Pan Bóg odpowiada na modlitwę, która jest zgodna z JEGO wolą. W szczególności zawsze wysłuchuje modlitw wstawienniczych Pana Jezusa Chrystusa, który JEST z NIM w pełnej jedności. Potwierdza to Biblia w Ewangelii Jana 10,30: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. Potwierdzają to także słowa Chrystusa w 42. wersecie 11. rozdziału Ewangelii Jana: „A Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący wkoło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał”. O jedności Bożego ludu prorokowali nawet religijni przywódcy, którzy nie rozpoznali Bożego Mesjasza. Wzmiankę o tym znajdujemy w także w Ewangelii Jana 11,51-52: „A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród. A nie tylko za naród, lecz też aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boże”.
Pierwszy człowiek – Adam, jako reprezentant ludzkości uległ pokusie niezależności od Boga. Dobrowolne wyjście człowieka spod Bożego autorytetu zostało naprawione według Bożego planu zbawienia przez dobrowolną ofiarę OSTATNIEGO ADAMA, czyli Pana Jezusa Chrystusa. Wyraźnie czytamy o tym w 1. Liście do Koryntian 15,45: „Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym”. Karą za świadomy wybór niezależności od Boga była i dalej jest śmierć duchowa. Jednak przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa każdy człowiek może wrócić do społeczności z Panem Bogiem. Także i dzisiaj, to nie grzech jest głównym problemem człowieka. Grzech został pokonany na Krzyżu Golgoty w BOŻYM WIECZNYM TERAZ. Problemem w dalszym ciągu jest nasza wolna wola, która może prowadzić do niezależności, czyli wyjścia spod Bożego autorytetu. Żyjemy w ciele, więc uleganie starej naturze powoduje to, że mamy tendencję do samowoli. Jesteśmy różni, także w zakresie podporządkowania naszego życia pod Bożą zależność. Dlatego chwała Bogu za jedność w różnorodności w Kościele Pana Jezusa Chrystusa.
To, na czym chciałbym się skupić w tym tekście, to zachowanie jedności w Kościele Pana Jezusa Chrystusa. W filmie pt. ''Walka o ogień'', w reżyserii Jeana - Jacques'a Annauda, który powstał w 1981 roku można było zauważyć, że tytułowa walka toczyła się na dwóch poziomach: posiadania i podtrzymania, czyli ochrony ognia. Pan Bóg ustanowił JEDNOŚĆ i powołał nas do jedności z SOBĄ w Chrystusie. Czytamy o tym w Liście do Galacjan 3,28: „Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie”. Kiedyś na transparentach można było znaleźć komunistyczne hasło: ''Jedność to nasz zbiorowy obowiązek''. Dzisiaj chrześcijańska parafraza tego hasła powinna brzmieć: ''Jedność to nasz zborowy obowiązek''. Naszym zadaniem jest tę jedność chronić i pielęgnować. Biblia jednoznacznie przedstawia to, że jedność jest Bożą odpowiedzią na modlitwę wstawienniczą Pana Jezusa Chrystusa zapisaną w Ewangelii Jana 17,20-23: „A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”.
Pan Bóg odpowiada na modlitwę, która jest zgodna z JEGO wolą. W szczególności zawsze wysłuchuje modlitw wstawienniczych Pana Jezusa Chrystusa, który JEST z NIM w pełnej jedności. Potwierdza to Biblia w Ewangelii Jana 10,30: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. Potwierdzają to także słowa Chrystusa w 42. wersecie 11. rozdziału Ewangelii Jana: „A Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący wkoło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał”. O jedności Bożego ludu prorokowali nawet religijni przywódcy, którzy nie rozpoznali Bożego Mesjasza. Wzmiankę o tym znajdujemy w także w Ewangelii Jana 11,51-52: „A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród. A nie tylko za naród, lecz też aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boże”.
Dalszy ciąg w
części 2.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz