Religijny duch Izebel cz. 3
Przyjrzyjmy się teraz motywacjom Izebel w historii z winnicą Nabota. Dostrzegła to, że mąż ma zły humor z powodu niemożności zaspokojenia swojej zachcianki. Ta historia od razu stawia Izebel w złym świetle, więc nie będziemy omawiać możliwych dobrych rozwiązań tej sytuacji, np. dobra uczta dla męża na poprawę humoru. Trzymajmy się faktów. Izebel świadomie wykorzystała tę sytuację, żeby przejąć duchową inicjatywę. Kontekst postępowania Izebel znajdujemy w kilku wcześniejszych biblijnych fragmentach. Na jej ''religijne'' pochodzenie wskazuje werset w 1. Księdze Królewskiej 16,31: „Niczym to jeszcze było, że chodził w grzechach Jeroboama, syna Nebata, lecz ponadto pojął on za żonę Izebel, córkę Etbaala, króla Sydonu, i służył Baalowi, i oddawał mu pokłon”. Izabel wniosła do Izraela religijność z domu rodzinnego. Achab prawdopodobnie stał się czcicielem Baala pod jej wpływem. Czyli można powiedzieć, że Achab i Izebel byli sobie duchowo bliscy – oboje czcili bożka Baala. Słowo ''Baal'', tłumaczy się jako "pan", "właściciel", a nawet "mąż". Ten bożek "odpowiadał" między innymi za opady deszczu, a w szerszym zakresie za plony rolne. To była duchowa terytorialna warownia religijna. Gorliwość religijną Izebel można zobaczyć w 1. Księdze Królewskiej 18,4: „Gdy bowiem Izebel kazała tępić proroków Pana, Obadiasz zgromadził stu proroków, ukrył ich po pięćdziesięciu w pieczarach i żywił ich chlebem i wodą”. Czytamy o tym także w 19. wersecie tego samego rozdziału: „Poślij tedy teraz i zgromadź do mnie całego Izraela na górze Karmel oraz owych czterystu pięćdziesięciu proroków Baala i czterystu proroków Aszery, którzy jadają u stołu Izebel”. Izebel była aktywną, a nawet ortodoksyjną wyznawczynią Baala. Można powiedzieć, że była pod wpływem warowni ducha religijności, który manifestował się w postaci kultu bożków Baala i Aszery. Co jednak nie oznacza, że Achab o tym nie wiedział lub jak kto woli – wolał nie wiedzieć. Na marginesie zwróćmy uwagę na to, że w tym ostatnim fragmencie widoczna jest hierarchiczna współpraca warowni duchów religijnych: Baala i Aszery, czyli inaczej królowej niebios.
Izebel wykorzystała wycofanie Achaba. To było duchowe przejęcie autorytetu nad nim. Co robi duch religijny manifestujący się w Izebel? Przede wszystkim manipuluje autorytetem. W dalszej części tego rozważania będę nazywał tę warownię w skrócie "duchem Izebel". Jednak ten duch nie manifestował się tylko w Izebel. Achab także był pod jego wpływem. W Achabie spowodował jego wycofanie się z autorytetu. Natomiast w Izebel spowodował natychmiastowe przejęcie tego autorytetu. Z pozoru nic się nie stało, co byłoby widoczne dla zewnętrznych obserwatorów. Autorytet królewski pozostał w królewskiej parze małżeńskiej. Jednak w wyniku wycofania się Achaba nastąpiło działanie Izebel pod przykrywką autorytetu męża. W Izraelu namaszczony był tylko jeden władca i był nim Achab. Jednak w tym przypadku nastąpiła ''zamiana'' autorytetu w małżeństwie. Izebel była energiczna. Lubiła "porządek" według swojego pojmowania. Egzekwowała autorytet dla własnych celów, co było widoczne w historii z przejęciem winnicy Nabota. Jednak faktem jest to, że stało się tak za przyzwoleniem Achaba.
Duch Izebel nie ubezwłasnowolnia człowieka, ale w wyniku jego wycofania manipuluje nim dla własnych celów. Na przykładzie Achaba i Izebel można powiedzieć, że ten duch nie rozbija małżeństwa. Przynajmniej na początku. Jednak małżeństwo jako przymierze jest wtedy poddane duchowi Izebel. Tylko wtedy, gdy jedno z małżonków przeciwstawia się temu duchowi może dochodzić do jego ingerencji w trwałość małżeństwa. Król Achab był obdarzonym autorytetem liderem we wspólnocie Izraela. Duch Izebel stara się zawładnąć tym autorytetem. Ten duch jest jedną z odmian ducha religijnego. Achab z własnego wyboru stał się słabym ''przywódcą w królewskim małżeństwie''. Ta słabość przejawia się w przyzwoleniu na manipulowanie sobą dla własnej wygody. Czy nie doświadczamy tego w różnym stopniu i w różnych aspektach naszego życia, zarówno jako mężczyźni, jak i kobiety? Izebel zawarła z mężem formę pewnego przymierza w celu osiągnięcia konkretnego celu. To odbyło się w bardzo pokorny i poddany sposób. Jednak to była obustronna manipulacja ze świadomym przyzwoleniem na nią. Kiedy duch Izebel przejmie już kontrolę, a nawet w pewnym sensie władzę, to wychodzi na jaw jego prawdziwe oblicze w postaci arogancji. Przykładem jest sposób rozwiązania sprawy z Nabotem.
Ciąg dalszy w części 4.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz