Pustynny czas cz. 2

Pustynny czas cz. 2 

Wzorcową relację z OJCEM ma BOŻY SYN, Jezus Chrystus, a przecież był taki czas, w którym Pan Bóg odwrócił się od NIEGO z powodu grzechów jakie wziął na siebie na KRZYŻ. Czytamy o tym w 2. Liście do Koryntian 5,21: „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą”. Czy możemy sobie wyobrazić sytuację, gdy zmaltretowany SYN CZŁOWIECZY na KRZYŻU odczuwał oddalenie od Ojca? Chrystus wyraźnie zawołał: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”. Tak wołał TEN, który mógł uratować SIEBIE, ale gdyby tak zrobił, to nie byłoby ratunku dla nas! Czy łatwiej jest nam teraz zaakceptować sytuację, że czasem mamy wrażenie pustki wokół siebie? Jeśli przeżył to Jezus, to dlaczego ja i ty nie mamy tego doświadczyć. Musimy przechodzić takie sytuacje, bo są one elementem naszego kształcenia. Jednak zawsze wtedy wspomnijmy, co przeżywał Pan Jezus Chrystus, abyśmy my mogli mieć osobistą relację z Bogiem. 

Prawdziwa przyjaźń to bardzo dojrzałe uczucie. Dlatego Bóg musi je wypróbować, by móc nazwać nas prawdziwymi przyjaciółmi. Pustynny czas, to jest taka próba, która może przybierać formę pozornego oddalenia od Boga. To taki czas, gdy wydaje nam się, że Pan Bóg zapomniał o nas, a nawet możemy mieć poczucie, iż nas opuścił. Świadectwo Biblii daje podstawę do stwierdzenia, że Dawid był w bardzo bliskiej relacji z Bogiem. Potwierdzenie tego faktu znajdujemy, np. w Dziejach Apostolskich 13,22: „powołał im na króla Dawida i wystawił mu świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją”. Jednak ten sam Dawid często skarżył się na pozorną, ale także czasem rzeczywistą, spowodowaną grzechem nieobecność Boga w jego życiu. Poniżej tylko kilka z wielu fragmentów, które to potwierdzają. 

1. (Psalm 10,1): „Czemu, o Panie, stoisz z daleka, ukrywasz się w czasach niedoli?”. 

2. (Psalm 22,2-3): „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił ...? Czemuś tak daleki od wybawienia mego, od słów krzyku mojego? Boże mój! Wołam co dnia, a nie odpowiadasz, i w nocy, a nie mam spokoju”. 

3. (Psalm 43,2): „Ponieważ ty jesteś Bogiem moim, ostoją moją, dlaczego mnie odrzuciłeś? Dlaczego mam chodzić smutny, gdy nieprzyjaciel mnie dręczy?”. 

4. (Psalm 44,24-27): „Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki! Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, zapominasz o nędzy i udręce naszej? Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, przylgnęło do ziemi ciało nasze. Powstań, przyjdź nam z pomocą i wyzwól nas dla łaski swojej!”. 

5. (Psalm 88,14-19): „Lecz ja, Panie, do ciebie wołam, a rankiem wita cię modlitwa moja: Dlaczego, Panie, odtrącasz duszę moją, ukrywasz przede mną oblicze swoje? Jam biedny i bliski śmierci do młodości mojej, zawisła nade mną groza twoja, jestem zrozpaczony. Przewaliły się nade mną ciosy gniewu twego, niszczą mnie strachy twoje. Ogarniają mnie nieustannie jak woda, otaczają mię wszystkie naraz. Odstręczyłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, moimi zaufanymi - to mroki”. 

6. (Psalm 89,50): „Gdzież są, o Panie, twe pradawne łaski, któreś w wierności swej zaprzysiągł Dawidowi?”.

Nie robiłem dokładnej statystyki, ale wydaje się, że tematem dużej części Psalmów autorstwa Dawida jest tęsknota za odczuwalną Bożą obecnością. Dla Dawida to były bardzo ciężkie chwile, ale dla mnie i dla ciebie sama świadomość tego, że także mąż według BOŻEGO SERCA przechodził takie doświadczenia może być zachętą do wytrwałości i wiary. Pocieszeniem dla nas jest także to, że Bóg nie opuścił Dawida i nie opuści mnie i ciebie. Zagwarantował to SWOIM SŁOWEM. Poniżej tylko kilka z wielu biblijnych fragmentów, które to potwierdzają.

1. (5. Księga Mojżeszowa 31,8): „Pan sam pójdzie przed tobą i będzie z tobą. Nie zawiedzie i nie opuści cię; nie bój się więc i nie trwóż się!”. 

2. (Psalm 37,28-29): „Bo Pan miłuje prawo i nie opuszcza swoich wiernych, na wieki ich strzeże; potomstwo bezbożnych zaś będzie wytępione. Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki”. 

3. (Ewangelia Jana 14,16-18): „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”. 

4. (List do Hebrajczyków 13,5-6): „Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę. Tak więc z ufnością możemy mówić: Pan jest pomocnikiem moim, nie będę się lękał; cóż może mi uczynić człowiek?”.

Dalszy ciąg w części 3.

Bogdan Podlecki

Poprzednia część                                 Następna część