Trudne fragmenty
cz. 3
Spróbujmy sami poszukać pewnych odpowiedzi w Biblii.
Kto okazał nieposłuszeństwo, gdy Noe budował arkę? Aniołowie?
Biblia mówi, że nieposłuszeństwo okazali ludzie, np w 1.
Księdze Mojżeszowej 6,5-7: „A gdy
Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że
wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe,
żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w
sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem,
z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż
do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem”.
Czytamy o tym także w 12. i 13. wersecie tego fragmentu: „I
spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało
skaziło drogę swoją na ziemi. Rzekł tedy Bóg do Noego: Położę
kres wszelkiemu ciału, bo przez nie ziemia pełna jest nieprawości;
zniszczę je wraz z ziemią”. Za
czyje grzechy Pan Bóg zesłał na ziemię potop? Nie za grzechy
aniołów, lecz z powodu grzechów ludzi. Co prawda jest w Biblii
fragment, którego interpretacja może połączyć winy aniołów i
ludzi. Znajdujemy go w 2. Liście Piotra 2,4-5:
„Bóg bowiem nie oszczędził
aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani,
umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd;
również starożytnego świata nie oszczędził, lecz ocalił
jedynie ośmioro wraz z Noem, zwiastunem sprawiedliwości, zesławszy
potop na świat bezbożnych”.
Jednak przyjmując kontekst wyraźnie użytych wyrażeń w 1.
Liście Piotra 3,18-22: "za dni Noego" oraz
"kiedy budowano arkę", skupmy się na interpretacji, że
fragment o "duchach będących w więzieniu" dotyczy ludzi
żyjących w "więzieniu grzechu" w czasach Noego i
wcześniej.
W jaki sposób Pan Jezus mógł zwiastować EWANGELIĘ,
czyli tak naprawdę OJCA w SOBIE w czasach Noego lub wcześniej oraz
później przed przyjściem na świat w ciele? Biblia daje odpowiedź
na to pytanie w cytowanym już wcześniej fragmencie z 1.
Listu Piotra 3,18-19: „w ciele
wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony
życiu. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w
więzieniu”. Do czego
odnosi się zwrot "w nim"? W poszukiwaniu odpowiedzi,
przeczytajmy fragment z 1. Listu Piotra 1,8-11:
„Tego miłujecie, chociaż go nie
widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i
weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną, osiągając
cel wiary, zbawienie dusz. Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali
się o nie prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was
łasce, starając się wybadać, na który albo na jaki to czas
wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał
cierpienia, mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem
nastać uwielbienie”. Mamy
więc odpowiedź: "w NIM" odnosi się do "Ducha
Chrystusowego". Czym, a w zasadzie kim jest "Duch
Chrystusowy"? Fragment z Księgi Objawienia Pana Jezusa
Chrystusa wskazuje, że może to być ''duch proroctwa''. Czytamy o
tym w 10. wersecie 19. rozdziału: „I
upadłem mu do nóg, by mu oddać pokłon. A on rzecze do mnie: nie
czyń tego! Jam współsługa twój i braci twoich, którzy mają
świadectwo Jezusa, Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest
duch proroctwa”. Duch
Chrystusowy działał w prorokach Bożych. Noe był jednym z nich.
Przez 120 lat zwiastował Boży sąd. Czyli Chrystus zwiastował
SWOJE POSELSTWO przez ''ducha proroctwa'' również w czasach Noego.
Zwiastował je "duchom będącym w więzieniu", czyli
zniewolonym przez grzech i jego inspiratora szatana. Wcześniej
prorokiem używanym przez Ducha Chrystusowego był np. Henoch,
później np. Izajasz i inni. Także o tym mówi znany nam werset z
Listu do Hebrajczyków 13,8: „Jezus
Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”.
Chrystus zanim przyszedł na ziemię w ciele Jezusa objawiał się
wielokrotnie, np. Abrahamowi w osobie Melchisedeka, czy Jozuemu w
osobie wodza wojska Pana.
O misji Ducha Chrystusowego i Bożym Mesjaszu czytamy
wyraźnie w Ewangelii Jana 1,1-14: „Na
początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez
Niego nic nie powstało, co powstało. W Nim było życie, a życie
było światłością ludzi”. (…)
A Słowo ciałem się stało i
zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę Jego, chwałę, jaką
ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy”.
W kontekście działającego Ducha Chrystusowego możemy czytać 11.
rozdział Listu do Hebrajczyków o bohaterach wiary. Misja Pana
Jezusa Chrystusa była i jest zawsze taka sama, począwszy od Abla,
poprzez Henocha, Noego, Abrahama, itd. JEGO misja polega na
"ogłoszeniu więźniom wolności" zarówno wtedy, gdy
działał przez proroków, jak i wtedy, gdy przyszedł na ziemię
jako człowiek. Czytamy o tym w Ewangelii Łukasza
4,16-21: „I przyszedł do Nazaretu,
gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień
sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać. I podano mu księgę
proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie
było napisane: Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym
zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił
jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił
na wolność, abym zwiastował miłościwy rok Pana. I zamknąwszy
księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze
były w niego wpatrzone. Zaczął tedy mówić do nich: Dziś
wypełniło się to Pismo w uszach waszych”.
Dalszy ciąg w części 4.
Bogdan Podlecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz