Boża i ludzka perspektywa cz. 1

Boża i ludzka perspektywa cz. 1 

W tym rozważaniu skupię się na dwóch różnych opisach, które znajdujemy w Liście do Efezjan. Chodzi o fragmenty 1,1-14 i 4,17-5,21. Oba są przedstawieniem Kościoła Pana Jezusa Chrystusa. Pierwszy z nich skupia się na opisie KOŚCIOŁA, rozumianego jako ogół ludzi wierzących i wyznających Chrystusa rzeczywistym Panem swojego życia. Drugi jest raczej opisem życia kościoła lokalnego. Na pierwszy rzut oka są to dwa różniące się między sobą opisy. Jednak uważna analiza może prowadzić do wniosku, że jest to przedstawienie JEDYNEGO KOŚCIOŁA BOŻEGO, widzianego z dwóch różnych perspektyw. Z perspektywy Pana Boga, który jest w niebie oraz z perspektywy ludzi, którzy są na ziemi. Przeanalizuję i skomentuję w tym tekście oba te fragmenty BOŻEGO SŁOWA. Pierwszy z nich opisany w Liście do Efezjan 1,1-14 przedstawia Kościół Pana Jezusa Chrystusa, widziany z perspektywy nieba. Apostoł Paweł kieruje swoje słowa do zboru w Efezie, ale określenia, jakich używa wobec wierzących z tej społeczności są ''niebiańskie''. Paweł pisze w 1. wierszu do: „świętych w Efezie i wierzących w Chrystusa Jezusa”, wśród których (3. werset): „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios”. Wszystko, co było, jest i będzie w BOŻYM KOŚCIELE, dzieje się z woli OJCA w Duchu Świętym przez Pana Jezusa Chrystusa. Czytamy o tym w dalszej części tego fragmentu, czyli 4. do 11. wiersza: „W NIM bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem JEGO; w miłości przeznaczył nas dla SIEBIE do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania WOLI SWOJEJ, ku uwielbieniu chwalebnej ŁASKI SWOJEJ, którą nas obdarzył w Umiłowanym. W NIM mamy odkupienie przez KREW JEGO, odpuszczenie grzechów, według bogactwa ŁASKI JEGO, której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, oznajmiwszy nam według UPODOBANIA SWEGO, którym GO uprzednio obdarzył, tajemnicę WOLI SWOJEJ, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w NIM, w którym też przypadło nam w udziale stać się JEGO cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia TEGO, który sprawuje wszystko według zamysłu WOLI SWOJEJ”. Tak, z perspektywy nieba widziany jest Kościół Pana Jezusa Chrystusa. Tak Bóg widzi każdego, kto zaufał Chrystusowi. Kiedy całym sercem pójdziemy za tym, do czego nas Pan Bóg powołał, to będziemy mieć stałe objawienie Bożego wybrania i bogactwa BOŻEJ ŁASKI w naszym osobistym i społecznym chrześcijaństwie.

Czy mamy poczucie, że jesteśmy wybrani? Nawet jeżeli Pan Bóg nic więcej nie miałby zrobić w naszym życiu, to i tak zawsze MU dziękujmy za to, co zrobił do tej pory. Zostaliśmy wybrani do społeczności z Chrystusem. Uczmy się życia w uniżonej postawie uwielbienia dla Pana Boga za to, co ON zrobił, robi i zrobi dla nas. Bóg zawsze działa w naszym życiu, ale to my często nie dostrzegamy tego, przypisując to swojej zaradności. To bardzo ważne, żebyśmy wyrażali naszą wdzięczność w zgromadzeniach. Jednak równie ważne jest nasze życie w postawie uwielbienia w sercu dla Boga w każdej chwili. Apostoł Paweł podkreślał znaczenie wdzięczności w swoich nauczaniach. Poniżej tylko dwa z wielu fragmentów, które potwierdzają tę tezę.
(List do Efezjan 5,20): „Zawsze za wszystko dziękujcie Bogu i Ojcu w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
(1. List do Tesaloniczan 5,18): „Dziękujcie Bogu za wszystko, bo taka jest wola Boża, przekazana nam przez Jezusa Chrystusa”.
Czy masz poczucie Bożego przeznaczenia w twoim życiu? Czy nadal masz poczucie Bożej obecności w twoim życiu? Może już na tyle przyzwyczailiśmy się do słuchania, czy czytania o BOŻEJ WOLI, czy o BOŻEJ OBECNOŚCI, że stało się to już sloganem w naszym osobistym i społecznym chrześcijaństwie? Czy masz przekonanie o tym, że Pan Bóg JEST w twoim życiu? Zostaliśmy wybrani do świętości i synostwa. Pan Bóg obdarzył nas mądrością i roztropnością. Oznajmił nam tajemnicę SWOJEJ woli i wykonał ją w Chrystusie. Tajemnice powierza się zaufanym osobom, czyli najbliższej rodzinie i przyjaciołom. Czy mamy poczucie, że zostaliśmy powołani do przyjaźni z Panem Bogiem. Czy jesteśmy na tyle wyciszeni, żeby to powołanie usłyszeć?

Dalszy ciąg w części 2.

Bogdan Podlecki

Następna część