Uświęcenie życia cz. 2

Uświęcenie życia cz. 2 

Przeczytajmy uważnie dwa początkowe wersety 1 Listu do Koryntian: „Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa, i Sostenes, brat, zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym”. Czy to była tylko bardzo rozbudowana formuła grzecznościowa skierowana do całego zboru w Koryncie? Trudno to stwierdzić nawet w oryginalnym tekście tego fragmentu, np. ze względu na brak znaków interpunkcyjnych. Czy raczej apostoł Paweł różnicował adresatów tego listu? Można by się doszukać w tym fragmencie trzech grup adresatów. Pierwsza grupa, to ''poświęceni w Chrystusie Jezusie'', czyli ci, którzy uwierzyli Chrystusowi i przez JEGO rzeczywistą obecność w ich życiu zostali uświęceni przez NIEGO, a właściwie w NIM. Drugą grupę stanowią ''powołani święci'', czyli ci, którzy szczerze poszli za wezwaniem i zostali powołani do świętości, czyli uświęcenia swojego życia. Wreszcie trzecią grupę stanowią ''wszyscy, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa'', czyli ci, którzy uwierzyli, ale nie poddali się jeszcze uświęceniu swojego życia. Taki podział ma swoje uzasadnienie w oryginale tego biblijnego fragmentu. Jeżeli nie było to jedno rozbudowane ''wyrażenie powitalne'' do ''wszystkich świętych'', to można się tam doszukać trzech grup adresatów: duchowy ''kościół uświęconych'', czyli ''ekklēsia hēgiasmenois'', ''powołani święci'', czyli ''klētois hagiois'' oraz ''wszyscy wzywający Pana'', czyli ''pasin epikaloumenois''. Myślę, że jeżeli jest tu mowa o takim rozróżnieniu, to nie stanowi on sztywnego podziału i podlegają mu wszyscy, którzy uważają się za wierzących. Mogą o tym świadczyć użyte słowa: ''na każdym miejscu, ich i naszym''. Jesteśmy w różnych miejscach, czy etapach naszego rozwoju chrześcijańskiego. Taka interpretacja tego fragmentu sugeruje, że ta trzecia grupa jest najliczniejsza, o czym może świadczyć użyty zwrot ''wraz ze wszystkimi''. Potwierdzenie podziału na trzy grupy, czy też może ''etapy uświęcenia'' możemy znaleźć w Księdze Objawienia 17,14: „Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni”. Czyli mamy grupę ''powołanych'', ''wybranych'' i ''wiernych''. Na jakim etapie, czy w którym miejscu swojego osobistego chrześcijaństwa jesteś dzisiaj? Do której grupy zaliczylibyśmy siebie dzisiaj? Jednoznaczne wezwanie do pełnego uświęcenia, które jest drogą do przebywania w Bożej obecności znajdujemy w Liście do Hebrajczyków 12,14: „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”.

Powołanie do świętości nie jest żadnym religijnym rytuałem, organizowanym według jakiś kościelnych procedur, a ''święty'' nie jest żadnym tytułem. Określenia w stosunku do autorów pism Nowego Testamentu, np. ''List św. Pawła do Rzymian'' nie są oryginalne. Zostały dodane później, prawdopodobnie ok. VII-VIII wieku po Chrystusie. W oryginalnym tekście Biblii nawet apostołowie jako indywidualne osoby nie są nazywani świętymi. Jeżeli są tak nazywani, to jako członkowie społeczności wierzących. Czytamy o tym w Liście do Efezjan 3,4-8: „Czytając to, możecie zrozumieć moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej, która nie była znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach, a teraz została przez Ducha objawiona jego świętym apostołom i prorokom, mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami jednego ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangelię, której sługą zostałem według daru łaski Bożej, okazanej mi przez jego wszechmocne działanie. Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe”. Z tego i innych fragmentów jasno wynika, że święte jest CIAŁO CHRYSTUSA, którym jest BOŻY KOŚCIÓŁ, rozumiany jako ogół wierzących i wyznających Jezusa Chrystusa rzeczywistym Panem swojego życia. To Boża obecność uświęca każde zgromadzenie. Mówi o tym Chrystus w Ewangelii Mateusza 18,20: „Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w IMIĘ MOJE, tam JESTEM pośród nich”. Pan Bóg nie zmienia zasad. Nieustannie nawołuje do świętości życia. Dzięki doskonałej ofierze Chrystusa, Pan Bóg postrzega nas jako ''ród wybrany'', ''królewskie kapłaństwo'' i ''naród święty'' w Chrystusie. Czytamy o tym w 1. Liście Piotra 2,9: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości”. Zasada dążenia do świętości zostaje powtórzona ze Starego Testamentu, np. w 1. Liście Piotra 1,15-16: „Lecz za przykładem Świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, ponieważ napisano: świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty”.

Dalszy ciąg w części 3.

Bogdan Podlecki

Poprzednia część                                 Następna część