Sądowa kara cz. 1

Sądowa kara cz. 1

To rozważanie jest o tym, że orzeczenie kary jest zawsze wynikiem Bożego sądu. Czy Pan Bóg karze? No cóż, jeżeli nauczanie całej Biblii jednoznacznie stwierdza, że sąd jest wyłącznie Bożą kompetencją, to tylko ON może ogłosić wyrok. Po co został przysłany Duch Święty na świat? Na to pytanie odpowiada Pan Jezus Chrystus w Ewangelii Jana 16,8-11: „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; o grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; o sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; o sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony”. Pan Bóg nie karze nas za grzech, bo karę za nasz grzech poniósł Pan Jezus Chrystus. Dla Boga grzech człowieka nie jest problemem, bo jest on tylko konsekwencją wolnej woli w wyborze niezależności od NIEGO. Boży sąd przychodzi do naszego życia, jeżeli wybieramy niezależność od STWÓRCY. Pan Bóg przychodzi do naszego życia z sądem dla naszego dobra, ponieważ przez nowo narodzenie zdecydowaliśmy się na życie w WIECZNYM BOŻYM TERAZ. A życie w obecności ŚWIĘTEGO BOGA wiąże się z JEGO SĄDEM. 

Niezmiennym Bożym standardem dla naszego osobistego i społecznego chrześcijaństwa jest to, o czym przypomina apostoł Chrystusa w 1. Liście Piotra 1,16: „ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo JA JESTEM ŚWIĘTY”. Kara zawsze wiąże się z Bożym sądem. Nie ma kary bez sądu. Kara bez sądu, to samosąd. Osądzenie jest wyłącznie Bożą kompetencją. Mówi o tym Chrystus w Ewangelii Łukasza 6,37: „I nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, i nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, odpuszczajcie, a dostąpicie odpuszczenia”. W Biblii są także fragmenty o sądzeniu człowieka przez człowieka. W Ewangelii Jana 7,24 czytamy: „Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie”. Jednak kontekstem tego fragmentu jest przebaczenie, także w rozsądzaniu spraw spornych pomiędzy wierzącymi. Przed pochopnym osądem przestrzega apostoł Paweł w 1. Liście do Koryntian 4,5: „Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga”.

W Nowym Testamencie najczęściej używane są trzy greckie słowa, które przetłumaczono jako ''sądzić'' lub "osądzić" w odniesieniu do ludzi. Pierwszym z nich jest ''krinein'', którego znaczenia, to ''oddzielić'', ''odróżnić'', ''rozstrzygać'', ''rozsądzać'', ''wyjaśniać'', czy ''badać''. To słowo jest użyte w liczbie mnogiej, jako ''krinete'' w powyższych trzech ostatnich fragmentach biblijnych. W wielu miejscach jest ono używane w odniesieniu do moralnej oceny wyników prób i doświadczeń w życiu człowieka w sprawach niekoniecznie zakończonych wyrokiem sądowym. Drugim słowem jest ''krisin'', którego znaczenia, to ''sprawa sądowa'', ''śledztwo'', ''proces'', czy ''zasądzenie''. To słowo jest użyte w przytoczonym wcześniej fragmencie z Ewangelii Jana 7,24 w dosłownym tłumaczeniu: ''sądźcie [krinete] sprawiedliwie sądem [krisin]''. W większości biblijnych fragmentów kontekstem użycia tego słowa jest doświadczenie człowieka zakończone jakąś osądzającą decyzją, czy wyrokiem. Wreszcie trzecie greckie słowo tłumaczone jako ''sądzić'', to ''krima'', w znaczeniu ''uchwała'', ''skazanie'', ''wyrok'', a nawet ''potępienie''. Występuje ono w znanym fragmencie dotyczącym Bożego sądu nad wierzącymi w 1. Liście Piotra 4,17: „Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd [krima] od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą Ewangelii Bożej?”. W Biblii to słowo występuje przede wszystkim w kontekście wydania ostatecznej decyzji. Myślę, że z całego nauczania Biblii na temat ''sądu'' może wynikać pewnego rodzaju gradacja w kolejności: ''krinein'' – ''krisin'' – ''krima'' pod względem narastających konsekwencji Bożego sądu. Można powiedzieć, że najpierw Pan Bóg przychodzi do życia człowieka z rozsądzającym i oddzielającym sądem ''krinein''. Potem następuje postępowanie sądowe ''krisin''. W każdym momencie jest możliwość zakończenia sprawy poprzez szczerą pokutę i wejście pod pełną Bożą zależność. Jednak w końcu jest ostateczny uniewinniający lub potępiający wyrok sądowy ''krima''.

Dalszy ciąg w części 2.

Bogdan Podlecki

Następna część